تأثیر آموزش بر اساس مدل فرایند موازی توسعه یافته بر وضعیت خوددرمانی در سالمند ان زرندیه

زمینه: خوددرمانی مصرف داروها بدون تجویز، تشخیص یا نظارت پزشک است و می تواند در سالمندان عواقب جدی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تأثیر آموزش بر اساس مدل فرایند موازی توسعه یافته بر وضعیت خوددرمانی سالمندان انجام شده است. روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 110 مرد سالمند به روش تصادفی، انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل (هر گروه 55 نفر) تخصیص یافتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سازه های مدل فرایند موازی توسعه یافته و عملکرد سالمندان در رابطه با مصرف خودسرانه داروها بود. قبل از آموزش، پرسشنامه و چک لیست برای هر دو گروه آزمون و کنترل تکمیل و سپس مداخله آموزشی برای گروه آزمون در طی یک ماه و در قالب 5 جلسه آموزشی 45 دقیقه ای انجام گرفت. سپس اطلاعات هر دو گروه جمع آوری و با استفاده از نرم افزار spss 18 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: قبل از مداخله آموزشی، تفاوت معناداری در میانگین نمره اجزا مدل فرایند موازی توسعه یافته و خوددرمانی دو گروه وجود نداشت. اما بعد از مداخله، آزمون تی مستقل تفاوت معناداری را در میانگین نمره آگاهی، حساسیت و شدت درک شده، خودکارآمدی، اثربخشی درک شده و عملکرد گروه آزمون و کنترل نشان داد. همچنین میزان خوددرمانی در گروه آزمون از 33/0 به 13/0 کاهش یافت (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از کارآیی مدل فرایند موازی توسعه یافته در پیشگیری از خوددرمانی در سالمندان حمایت کرد.